'You don't have to change a thing, the world can change his heart' Deze quote uit het liedje Scars to your beautiful van Alessia Cara zegt precies waar het op staat. Het hele liedje eigenlijk. Zoals jullie wellicht weten heb ik een aangeboren hartafwijking en ben ik daar een paar keer aan geopereerd wat de nodige littekens heeft opgeleverd. Ik krijg er dagelijks vragen en/of opmerkingen over. Hoe is dat nou?
Ik vind het eigenlijk wel fijn als mensen vragen hoe het zit met mijn litteken. Niet omdat ik zo graag aandacht wil of mijn verhaal wil vertellen, helemaal niet zelfs. Maar puur omdat ik ze dan kan vertellen hoe het ècht zit, in plaats van dat ze zelf maar wat verzinnen wat ook wel vaak is voorgekomen. Toen ik met een foto op de Instagram van Mascha verscheen en daar duidelijk mijn litteken op te zien was, kwamen daar veel opmerkingen over. Was het een brandwond? Of toch een zuigzoen?(HAHAHA). De wildste verhalen kwamen naar boven. Ook op mijn middelbare school kwamen de verhalen toen ik met een speciale siliconen pleister rondliep om het litteken beter te laten helen. Mensen dachten dat ik tape op mijn litteken had geplakt omdat ik me ervoor schaamde. Maar niemand durfde aan mij te vragen hoe het echt zat.
Maar, ik schaam mij helemaal niet voor mijn littekens. Littekens ja, want ik heb er meer, alleen zitten de anderen goed onder mijn kleren verstopt. Maar de opvallendste is bijna niet te verbloemen. Maar dat hoeft van mij ook niet. Natuurlijk moet ik wel even slikken als ik aan het shoppen ben en ik zie een leuk shirtje dat wat lager uitvalt. Mijn litteken valt dan zo op. En dat vind ik gewoon lelijk. Maar dan zeg ik echt even tegen mezelf: Kom op Denise. Je hoeft je litteken niet te verbloemen. Ook niet als anderen opmerkingen maken over hoe lelijk het is, of hoe erg het je verpest. Waar halen ze überhaupt het lef vandaan om dat soort dingen te roepen? Ik hoef mij niet aan te passen wat betreft mijn litteken. Laat anderen er maar mee leren omgaan.
Ik krijg wel eens berichtjes van meiden die door mij net dat ene beetje 'lef' krijgen om toch dat ene leuke truitje aan te doen met als consequentie dat je haar litteken dan ziet. Dat vind ik zó tof! En daar doe ik het allemaal voor. Hoe gaaf is het als je anderen op zo'n manier kan helpen? Daarom blijf ik mijn verhaal delen. Als ik ook maar één iemand kan inspireren om gewoon jezelf te zijn dan is mijn missie geslaagd. Help jij mij mee? Ik ben namelijk op zoek naar mensen met littekens ( van bijv operaties) die hun verhaal willen vertellen, maar vooral die willen vertellen hoe ze er mee om gaan. Interesse? Mail even naar denisemodderman@hotmail.com of stuur me een berichtje op social media. En wie weet kunnen we er samen voor zorgen dat minder mensen zich gaan schamen voor hun litteken. Want dat is absoluut niet nodig. Maar wel veel makkelijker gezegd dan gedaan.
Heb jij littekens?
Liefs,
Denise
Volg jij mij al op Bloglovin', Facebook en Instagram?
Mooi geschreven meis, en je hoeft je helemaal niet te schamen.
BeantwoordenVerwijderenIk weet nog dat ik een jaar geleden met het idee kwam om allemaal meiden bij elkaar te trommelen om een shoot te houden in een bikini. Allemaal met ons imperfecties en weet nog goed dat jij toen ook wel mee wilde doen. Dat vond ik zo knap, maar ergens geef ik je groot gelijk. Wat is er nou erg aan? Je hebt het en je moet het accepteren. Dan kun je wel elke dag nog in een hoekje zitten balen, maar daar schiet je niks mee op. Dat je die dagen hebt dat je een leuk shirtje ziet en dan weer even schrikt is natuurlijk volkomen logisch. Goed juist dat je het niet probeert te verbloemen.
Wat moedig is het, je hebt gelijk dat je gewoon voor je zelf op komt en je gewoon laat zien wie je bent met je litteken. Denk dat niemand perfect is en iedereen is mooi op zich zelf....
BeantwoordenVerwijderen