Het is maar net hoe je kijkt

Ik hou van tv programma's zoals Temptation Island waar je echt even ongegeneerd kan kijken naar slechte tv. Maar ik hou ook van programma's met een daadwerkelijk doel, een boodschap. Ik ben natuurlijk niet voor niks in opleiding tot pedagoog. Dreamschool is zo'n programma wat ik echt heel mooi vind om te kijken. Je ziet daarin echt het proces van zo'n jongere. En achter zo'n 'irritante' leerling/klasgenoot zit vaak een heel (treurig)verhaal dat vaak het gedrag verklaard. In de laatste uitzending die ik nu heb gezien hadden ze het onder andere over perspectief. Een erg boeiend onderwerp vind ik.

De leerlingen krijgen les van bekende mensen die ze wat komt vertellen over hun vakgebied. Afgelopen uitzending was dit onder andere documentairemaker Sinan (ik kende hem vooral van widm ;-)). Ze hadden het erover als je bijvoorbeeld een grote drugscrimineel neemt, de meeste mensen hem zouden afkeuren. Het is crimineel wat zo'n persoon doet, en crimineel mag niet dus veel mensen zouden tegen hem zijn. Maar een grote drugscrimineel als Pablo Escobar heeft blijkbaar ook veel mensen in hele arme sloppenwijk geholpen. Dus zou je mensen in die wijken vragen wat zij van hem vinden zouden ze hem waarschijnlijk de hemel in prijzen. Het is maar net vanuit welke perspectief je het bekijkt..

Ook op scholen waar ik stage heb gelopen kwam ik die verschillen in perspectieven soms tegen. Eén van mijn eerste stages was op het speciaal basisonderwijs. Daar zaten onder andere kinderen met een gedragsstoornis, of kenmerken van. Van sommige kinderen kreeg je soms simpelweg geen hoogte. Ze reageerden niet gewenst op situaties en ook niet volgens een bepaald patroon wat je bijvoorbeeld aan autisme kan linken. Niemand wist dan raad met zo'n kind en dan word je door je medeleerlingen, maar ook door sommige docenten simpelweg als 'irritant' of 'vervelend' beschouwd. Nu geloof ik sowieso niet in irritante kinderen, maar vooral in irritant gedrag, maar dat is een andere discussie. 

Ik vond zo'n kind stiekem vaak helemaal niet irritant of vervelend. Met name als ik ècht aandacht besteedde aan het kind zag ik zo mooie kwaliteiten. Ik zag dan een heel lief persoon die gewoon niks begreep van de wereld en geen vervelend of irritant kind! Ik besloot met andere ogen naar hem, maar ook naar alle andere kinderen die ik tegen zou komen in toekomstige stages of werk te kijken. Toen ik klaar was met die stage ging ik een keer een middagje terug naar die kinderen. Ik besloot om een spelletje te doen met die ene leerling en ik heb een kind nog nooit zo zien stralen. Het kind kreeg weer eens positieve aandacht van iemand, in plaats van een preek of straf. 

En het is zo fijn om zo met iemand bezig te zijn. Het is niet alleen voor het kind, maar ook voor jezelf zo fijn als je de kwaliteiten van een kind probeert te zien. Daar kan je dan weer op in zetten waardoor het gedrag van het kind wellicht zelfs positief veranderd, want het kind hoeft bijvoorbeeld geen negatieve aandacht meer te zoeken, want hij krijgt al aandacht. Win-win situatie! 

En natuurlijk, met name in mijn privé leven heb ik genoeg mensen meegemaakt bij wie het erg moeilijk was om positiever naar ze te kijken. Ze waren dan bijvoorbeeld ronduit gemeen en soms wilde ik dat ook gewoon niet verklaren. En sommige dingen kunnen natuurlijk niet door de beugel. Maar ooh, wat is het vooral op professioneel gebied fijn om eens met andere ogen naar een kind te kijken. Het maakt niet alleen het kind, maar ook het werk een stuk leuker! 

Liefs,

Denise