Zij twijfelden, ik ging er toch voor!

'Wij weten niet of het je gaat lukken om stage te halen. We denken dat het veel te zwaar voor je is, maar omdat je hebt aangegeven dat je het heel graag wilt proberen, geven we je de voordeel van de twijfel. Je bent over en mag je stage doen volgend schooljaar'. Met dat gegeven ging ik vorig jaar mijn zomervakantie in. Boos en teleurgesteld omdat ze aan mij twijfelden want ik had het hele jaar keihard mijn best had gedaan om goede cijfers te halen ( en dat was me dik gelukt) terwijl het 'niet zo goed' met mij ging. Ik keek liever naar het feit dat ik gewoon naar school ging ondanks dat ik genoeg redenen had om te stoppen. Mijn doorzettingsvermogen en de kracht. Zij leken alleen mijn afwezigheid te zien ( door vele doktersbezoeken en af en toe een dag dat ik ziek was) of als iets me door omstandigheden niet helemaal lukte. Dat vond ik zo stom. Ik was zo blij dat ik een halfjaar niet fulltime naar school hoefde maar lekker stage kon lopen!

Doordat ik zo'n twijfelachtig advies had gekregen was mijn motivatie om een goede stage te lopen alleen maar hoger. Ik was enorm gemotiveerd om alles uit mijn stage te halen en te gaan voor een goed eindresultaat. Ik had veel geluk, want ik kreeg een super leuke stage klas en had vanuit mijn eigen school en vanuit de stageschool goede begeleiders. Ja, het was zwaar. Fysiek was ik vaker wel dan niet helemaal gebroken bij thuiskomst. Ik had veel, heel veel pijn. Maar dat weerhield me er niet van om het er het beste van te maken. Ik had de mogelijkheid om veel zittend te doen en dat was erg fijn.

Ik had het naar mijn zin en de drive voor een goed eindresultaat werd alleen maar groter. Nu wilde ik ze wel eens laten zien dat ik het echt wel kon. Mijn doel was om die leraren die toen zo over mij twijfelden alleen maar goede dingen te laten zien. Zodat ze geen reden meer hadden om over mij en mijn kunnen te twijfelen. Voor mij is het niet vanzelfsprekend dat ik elke dag vrolijk en fit naast mijn bed sta. En ik vond het heel rot dat mijn leraren dat niet inzagen ( terwijl ze het wel wisten). Sorry not sorry maar stiekem vind ik het heel knap van mezelf dat ik er veel vaker wel dan niet ben. En dat ligt niet aan mijn motivatie, want die is torenhoog. Maar aan mijn gezondheid. Ik vond het heel erg dat zij dat niet inzagen en alleen maar dat mijn aanwezigheid niet 100% was ( want ik zat natuurlijk voor mijn plezier zovaak bij de dokter, dat snap je..) en de wat mindere sterke kanten van mij. Dus nu ben ik extra blij dat ik heb kunnen laten zien dat ik het in de praktijk, waar het straks allemaal om draait wél kan. Op mijn stage heb ik me ondanks de extreme vermoeidheid en de vele pijn nooit ziek gemeld. 's avonds en in de weekenden kon ik me er aan toegeven. Eerder niet. De kinderen gaven mij de energie om gewoon maar door te gaan. Toppers <3.

Want.. Ik heb eigenlijk alleen maar hele positieve feedback gekregen en alle proeve's die ik heb gemaakt, zijn beoordeeld met een goed! Ik heb vanuit de praktijk de bevestiging gekregen dat ik heel goed met de doelgroep overweg kan en mijn begeleiders zagen mijn positieve kanten. Super fijn!

Gisteren had ik mijn laatste stagedag. Erg jammer. Vanaf maandag moet ik weer fulltime naar school en nee, daar heb ik dus niet echt veel zin in. Ik vind stage lopen zo veel leuker dan zelf in de banken te zitten. En ik ga de kinderen heel erg missen! Ze zijn stuk voor stuk kanjers en door hun besef ik me extra dat dit de doelgroep is waar ik mee wil werken.

Heb jij je wel eens extra moeten bewijzen?

Liefs,
Denise

                               Volg jij mij al op Bloglovin', Facebook en Instagram?