donderdag 15 oktober 2015

Als je lichaam je in de steek laat



Het was vrijdagavond. Ik had net een stageweek achter de rug en stond te wachten tot het concert van Nick en Simon begon. Stond ja, want ik was natuurlijk weer te eigenwijs om om een zitplek te vragen, wat best had gekund. Het was een zware avond. Mijn lichaam kon niet meer. Ik ging maar op de grond zitten. Rare blikken keken me aan en grapjes werden er gemaakt. Het kon me niet schelen. Ik wilde naar huis. Ik was in afwachting van mijn grote idolen, maar het enige wat ik wilde was mijn bed.


Zolang ik me kan herinneren leef ik al met een mindere conditie. Hoeveel ik ook sportte, ik bleef achter op de rest. Toch was mijn conditie best goed voor iemand met Tetralogie van Fallot ( mijn aangeboren hartafwijking). Toen bleek dat ik 5 jaar geleden weer geopereerd moest worden, zeiden ze dat er een kans was dat mijn conditie beter zou worden. Het was niet de insteek van de operatie natuurlijk, maar een hele mooie bijkomstigheid mocht het lukken! Helaas merkte ik na een tijdje, toen ik weer hersteld was, dat het niet het geval was. Jammer, maar helaas. Ik had er ook niet veel op gehoopt. Wel was ik teleurgesteld toen ik erachter kwam dat mijn conditie en energie juist achteruit waren gegaan. Hallo, dat was niet de bedoeling! Mijn toenmalige cardioloog besloot dat hartrevalidatie wel iets voor mij was. Ik bracht 3 maanden door in het revalidatiecentrum maar daar bleek dat ik al op mijn plafond zat. Het zou niet meer beter worden. Oké, jammer. Maar er viel opzich wel goed mee te leven. Sporten ging wat lastiger, maar dat was ik gewend. En ik zou er dan maar wat langer over doen om ergens te komen. Oké prima. Als dat alles is! :-)

Dansen, iets wat ik met veel plezier deed, wilde niet meer. Ik had er de energie niet meer voor en zat alleen maar aan kant. Het was beter om maar gewoon te stoppen. Ik mis het stiekem nog wel, maar het is fijn dat ik me niet meer schuldig hoef te voelen als ik niet mee kan doen. Ik ging later naar de sportschool, maar het werd steeds zwaarder om mezelf er heen te slepen. De motivatie zit er zeker nog wel, maar de energie ontbreekt. Gelukkig fiets ik elke dag een stuk naar stage, dus beweging krijg ik wel. Dat vind ik ook wel heel belangrijk. Ik zou dus ook niet zo snel de bus pakken :-).

Om even in te gaan op de inleiding, het gaat de laatste tijd dus flink achteruit met mijn energie en conditie. Stage is fysiek ook onwijs zwaar. Ik probeer zoveel mogelijk te zitten, en dat kan ook goed. Maar toch plof ik elke dag uitgeteld op bed als ik thuis kom. Gelukkig is het wel onwijs leuk dus het is het waard.  Ik slaap zo'n 8 uur per nacht, slaap stukken beter dan eerst en word toch uitgeput wakker. Ik probeer dingen te doen die een ander van mijn leeftijd zou doen, zoals af en toe uitgaan maar zelfs als ik het rustig aan doe en niet zo lang ga, voel ik minstens een week de gevolgen. Staan bij een optreden ga ik dus ook niet meer doen. Ik heb zelfs een optreden afgezegd. ( Dat zegt echt wat bij mij hahaha..). Ja, ik word nog wel eens verstandig :-). Blogs lees ik minder, omdat ik daar geen energie voor heb. Een boek lezen lukt niet, omdat ik daar de concentratie niet voor heb. Artikelen tikken duurt langer. Ik onthoud dingen steeds slechter en betrap mezelf erop dat ik soms dingen zeg die ik helemaal niet wil zeggen ( bijvoorbeeld appel als ik telefoon bedoel.)

Na lang ontkennen en uitstellen ben ik vorige week toch maar even naar de dokter gegaan. Dit klopt niet. Dit hoort niet en dit is gewoon niet leuk. Ik ben eigenwijs en daarom doe ik nog leuke dingen buiten mijn stage om, maar eigenlijk lukt het gewoon niet meer. En ik weet zeker dat ik de gevolgen van alle leuke activiteiten die ik nu onderneem, binnenkort ook ga ondervinden. Ik ben nog maar 20 en dan moet ik naast mijn stageweek gemakkelijk een sociaal leven kunnen onderhouden zonder me daarna zo uitgeput te voelen. De dokter kon niks vinden en zei dat het hoogstwaarschijnlijk gewoon bij mijn hart hoort.Ook dat het zo snel achteruit gaat met mijn energie en conditie. Ik ga snel bloed prikken en hoop stiekem op één of ander vitamine tekort zodat ik daar gewoon pilletjes voor kan slikken. Al zouden mijn hart en andere (privé) factoren zeker een grote rol spelen. Mijn energie en conditie is minder dan van leeftijdsgenoten en dat geeft niet. Dat is het altijd al geweest, is nu zo en zal ook altijd zo blijven. Cadeautje van mijn hart zullen we maar zeggen. Maar een sociaal leven zonder helemaal uitgeput te zijn? Daar zou ik alles voor over hebben :-).

Even voor de duidelijkheid, ik wil niet zielig overkomen. Want ik ben niet zielig en wil dat ook absoluut niet zijn. Ik ben onwijs blij en dankbaar dat het me nog lukt om naar stage te gaan. En voor alle andere dingen die (nog) kunnen. Ik vind het alleen belangrijk dat ik eerlijk ben op mijn blog. Ik deel veel persoonlijke dingen. En ik vind het ook belangrijk dat ik dan ook vertel als het niet goed gaat. Natuurlijk deel ik niet alles op mijn blog. Er is nog veel wat ik bewust niet deel, maar het moet wel reëel blijven vind ik. En niet alleen de leuke dingen moeten gedeeld worden. Wat ik ook met een artikel als deze wil zeggen is dat je heel zuinig op je lichaam moet zijn, en goed moet luisteren naar wat het aangeeft. Daar kan ik best nog wel eens moeite mee hebben, maar bij dat ene concert ben ik tot inzicht gekomen dat dat écht heel belangrijk is. Ik zei altijd; ik ga door tot ik er bij neerval. Maar dan is het dus eigenlijk gewoon al te laat. Zorg dat het niet zover komt. Ik moet gewoon wat beter naar mijn hart luisteren. Letterlijk. Het komt vast allemaal wel goed. Maar dan weten jullie even hoe het komt dat er soms opeens geen artikel online staat of dat ik minder reageer :-) ( of er opeens hele rare zinnen in artikels staan. Al probeer ik dat  natuurlijk te voorkomen door het een paar keer te controleren.)

Liefs,
Denise


6 opmerkingen:

  1. Je komt niet zielig over, ik vind dat je het goed verteld!! :)

    Knap van je. Doe rustig aan

    Liefs Irene

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik vind het heel mooi dat je dit deelt. Voor mij is dit een soort bevestiging dat ik echt zuinig met mijn lichaam moet doen, zoals jij al mooi beschreef. Ik hoop dat ze iets kunnen vinden in het bloedonderzoek dat te behandelen valt, zodat jij je weer net wat beter kan voelen!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Heel herkenbaar hoor meis! Helemaal niet 'zielig'. Tenminste, ik bedoel dat je niet zielig over komt zegmaar. You get it. Ik was laatst bij een optreden en ze hadden een kruk voor me neergezet. Voelde me net een bejaarde.. maar hey, nu kon ik het wel bekijken en meegenieten!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Gelukkig hihi! Jaa ik voel me daar niet zo fijn bij, maar je inderdaad, er bij zijn vind ik belangrijker. Dan maar op zo'n manier :)

      Verwijderen