Redenen waarom je best om hulp mag vragen

Het lijkt zo makkelijk. Het alleen doen. Maar, overschat je jezelf dan niet een beetje? Niemand kan het namelijk allemaal alleen. Sterker nog, niemand hoeft het allemaal alleen te doen. Alleen duurt het 'even' voordat je je dat moet beseffen. Ondanks dat ik nota bene in opleiding ben voor hulpverlener, vind ik dat ik het allemaal best alleen kan doen. Ik heb niemand nodig, toch?  En daarbij wil ik niemand tot last zijn. Ik loop liever rond met mijn pijn dan dat ik naar een dokter ga. Ik mail ook niet als mensen zeggen dat het mag,ook al zou ik het eigenlijk wel moeten doen. Ik worstel liever een paar uur extra met een schoolopdracht dan dat ik de leraar om hulp ga vragen. Ik doe het liever alleen, vraag liever geen hulp. Voor mezelf, maar zeker ook voor jullie, omdat ik weet dat veel meer mensen hier 'last' van hebben, heb ik een lijstje gemaakt met redenen waarom je juist wel om hulp zou moeten vragen en het niet alleen hoeft te doen. Kijk je mee?



Het is een overwinning
Dit klinkt misschien een beetje gek, maar om hulp vragen kan echt een overwinning zijn. Om hulp vragen voelt vaak als falen en het voelt als een teken van zwakte. Terwijl het in sommige gevallen gewoon onmogelijk is om iets zonder (professionele) hulp te doen. En het is zo onwijs knap als je open durft te zijn over sommige dingen en je toegeeft dat je het niet alleen kan en hulp nodig hebt. Dat kan zijn met een opdracht voor school of werk waarbij je helemaal vast loopt, maar ook bij diepere, grotere problemen. Hulp vragen is een teken van kracht en je laat daarnaast ook zien dat je verantwoordelijkheid draagt en je dingen op wilt lossen.

Ander perspectief
Als je hulp hebt, ga je misschien dingen vanuit een ander perspectief zien door dat iemand anders je er een andere kijk op geeft. Samen kan je dingen relativeren en zo kan je positiever of gewoon anders tegen dingen aankijken. Ik vond bijvoorbeeld de keuze om wel of niet door te gaan met de havo heel lastig. Ik heb hier veel met voornamelijk mijn ouders over gepraat en dat hielp om de dingen wat overzichtelijker te krijgen. Dit soort beslissingen kan je gewoon niet in je eentje maken. Ook hier geldt dus bij dat je het met vrienden of familie kan bespreken maar natuurlijk ook met professionele hulpverleners. Afhankelijk van de situatie natuurlijk.

Opluchting
Soms kan het zo'n opluchting zijn om over dingen te praten. Om te zeggen, goh vriendin, ik lach eigenlijk altijd wel maar eigenlijk voel ik me helemaal niet, want zo en zo. Je wint er alleen maar dingen mee!

Egoistisch
Is het niet heel egoïstisch om te denken dat juist jij geen hulp nodig hebt? Jij het allemaal wel alleen kan? Terwijl iedereen in de wereld wél hulp nodig heeft? Ik voelde me eerder vaak egoïstisch als ik wel om hulp vroeg. Die gene zat vast niet te wachten op mijn 'gezeur'. Of om mij ergens mee te helpen. Maar als ik het omdraai vind ik het juist heel vervelend als mensen om wie ik geef mij niet om hulp vragen of het niet accepteren als ik het aanbied, als ik zie dat ze met iets worstelen wat ze niet alleen kunnen. Natuurlijk weet ik vaak  het antwoord niet en kan ik mensen niet 1,2,3 helpen, maar je kan wel tegen me aan praten. Ik luister wel. Want je bent echt niet zo goed als je denkt dat je alles maar alleen kan ;-).

Dus hé, waar wacht je nog op, vraag hulp. Bel die ene klasgenoot of collega als je niet uit de opdracht komt, app je vriendin als je ergens mee zit of vraag je vader of hij je wilt helpen die kast in elkaar te zetten waar je al een paar uur tevergeefs mee bezig bent.

Hoe kijk jij tegen hulp vragen aan? Gaat het je goed af of vind je het lastig?

Liefs,
Denise

                                     Volg jij mij al op Bloglovin', Facebook en Instagram?