Egoïstisch?

Toen ik dit stukje las, een vriendin had me de link gestuurd, bedacht ik me dat ik hier echt wat over wilde schrijven. Het frustreert me namelijk zo. Ik zeg eerlijk, ik ben een paar dagen met dit artikel bezig geweest want het is geen makkelijk onderwerp. Maar het komt straks ook terug in mijn opleiding en ik heb het van dichtbij meegemaakt dus vind ik dat ik er best wat over kan schrijven.


Het stukje wat die meneer heeft geschreven, beschrijft precies hoe ik er over denk. ( Voor dat je verder leest moet je eerst even op de link klikken, anders snap je er niks meer van). Natuurlijk, ik baal ook als er vertraging is of als mijn trein niet rijdt. Maar als ik hoor dat de oorzaak een aanrijding is, kan me die vertraging eigenlijk nauwelijks meer schelen. Er is iemand dood. Er leeft iemand niet meer. Het leven van nabestaanden is verwoest. En ik zou zeuren om een uurtje vertraging? Of het nou een ongeluk was of suïcide, als er iemand is overleden vind ik dat erg. Heel erg.

Ja, natuurlijk weet je niet waar je medepassagiers naar toe moeten. En zijn er uitzonderingen die al genoeg aan hun hoofd hebben omdat ze onderweg zijn naar iets wat misschien wel hun leven heeft verwoest, of heeft iemand net slecht nieuws gekregen. Je kan ook niet in het hoofd van iemand kijken, maar ik wil met dit artikel bereiken dat jij, degene die dit nu leest, er over na gaat denken. In plaats van zoals de meesten doen, klakkeloos maar wat roepen.

Ten eerste vind ik dat er sowieso te luchtig over suïcide wordt gedaan. Ik hoorde laatst zelfs dat iemand zei dat het een tijdje geleden hier in de buurt een hype was. Suïcide, een einde aan je leven maken, een hype?! Als je het doet om er bij te horen, is het totaal een verkeerde manier, want je hebt er later toch niks meer aan.. Ik geloof dan ook niet dat mensen het doen om er bij te horen. Je doet het omdat je het leven niet meer ziet zitten, je ziet geen toekomst meer, of je wilt graag naar iemand toe die is overleden. Suicide is natuurlijk niet de oplossing, maar iemand die suicidaal is, is ziek. Net als iemand die kanker heeft ziek is. ( al is dat natuurlijk niet te vergelijken!).Niet egoïstisch. Iemand die suicidaal is, denkt niet: Ja, laat ik nu even lekker iedereen verdrietig maken. Iemand die suïcidaal is denkt vaak: ' Iedereen is beter af zonder mij' Dat is toch absoluut niet egoïstisch?

Hoe cliché ook: Je weet pas ècht hoe het is, als je zelf suïcidaal bent of het van dichtbij meemaakt. Het kan zo kwetsend zijn voor bijvoorbeeld de ouders van iemand die suïcide heeft gepleegd als je zegt dat diegene alleen maar aan zichzelf denkt. Suicide pleeg je niet omdat je jezelf zo geweldig vindt.. Als je suïcidaal bent, ben je ook niet gestoord zoals veel mensen dat denken. Je hoeft ook niet per se depressief te zijn. Zo heb ik een keer een verhaal gehoord van een meisje waarvan de kans groot was dat ze vermoord zou worden omdat ze iemand had aangegeven. ( dat was trouwens echt waar, ze verzon het niet) en ze dacht: ''Dan heb ik liever dat ik zelf de controle heb over mijn overlijden, dan dat ik vermoord word.'' Voor de rest genoot dat meisje vol op van het leven.

Dit is natuurlijk mijn mening, en hoe ik er over denk. Grote kans dat jij er anders over denkt, en dat is natuurlijk goed, dat mag. Ieder zijn mening. Voor de duidelijkheid: Suïcide is niet de oplossing. Mocht je daar last van hebben of ken je iemand die het heeft, neem het altijd serieus. En zoek hulp. Dat is zo belangrijk! Je kan als vriend alleen maar zeggen hoeveel je om diegene geeft, hoe erg je het zou vinden als diegene er niet meer was en je kan een luistert oor bieden. Maar je kan iemand niet alleen helpen. Daar is echt professionele hulp bij nodig.


Liefs,

Denise