maandag 8 juni 2015

Ik zat 3 maanden in een revalidatiecentrum



Zoals jullie wellicht weten heb ik een hartafwijking. Toen ik in de zomer van 2013 ongeveer, naar de cardioloog ging voor controle kwam hij tot een punt dat hartrevalidatie misschien wel wat voor mij zou zijn. Mijn conditie leek na mijn operatie eerder achteruit dan vooruit te zijn gegaan. En mijn energie was ook best laag. In dit artikel vertel ik je wat over de periode in het revalidatiecentrum.



Toen er sprake was van een opname in het revalidatiecentrum was ik ongeveer 3 maanden bezig met de VAVO ( volwassen havo). Ik wilde best opgenomen worden, maar alleen onder de voorwaarde dat ik wel gewoon aan mijn school kon blijven werken. Ik wilde dit jaar namelijk wél slagen, aangezien ik wegens gezondheidsredenen het schooljaar daarvoor de examens ook al moest overslaan. Die voorwaarde was prima, aangezien ik naar de 'kliniekklas' kon. Sterker nog, moest. Dat klasje was gewoon in het revalidatiecentrum en daar kon je naartoe om bezig te gaan met school terwijl er mensen rondliepen die je konden helpen.

Toen ik in november aankwam in het revalidatie centrum was het natuurlijk wel even wennen. Ik was op dat moment de oudste en kon vergeleken met sommige anderen, die soms heel veel hulp nodig hadden, gewoon heel veel. Ik was zelfstandig en had nergens hulp bij nodig. Vrijdags na schooltijd ( half 4 was dat geloof ik) ging ik naar huis en zondag avond bracht mijn vader mij weer terug. Ik zat dus 5 dagen per week in het revalidatiecentrum. Mijn dagen vulde ik met school en therapie. Hierbij kan je denken aan elke dag fysiotherapie, 2 keer in de week ergotherapie, een keer in de week zwemmen en een keer ( of 2 keer) per week muziektherapie. Ook had ik elke dag een gesprekje met de orthopedagoog.

Ik was eigenwijs en wilde hard bezig met aan school werken. Maar eigenlijk ging dat niet. Ik had verplichte rustmomenten tijdens mijn revalidatie en toen merkte ik eigenlijk pas hoe moe ik was. Ik ben ook meer dan eens vanuit het klasje naar mijn kamer gestuurd om rust te nemen, omdat ik bijna in slaap viel tijdens het maken van huiswerk. Het was belangrijk dat je zo veel mogelijk mee deed met je eigen klas, maar niemand zat daar natuurlijk voor niks dus je gezondheid voerde wel echt de boventoon.

Tijdens mijn revalidatieperiode is er onwijs veel gebeurd. Zo verloor ik een vriendin, en besloot ik om toch te stoppen met de vavo ( en dus havo) omdat ik het fysiek echt niet meer aankon. Ik besloot om naar het MBO te gaan - ik ga daar nog een artikel over schrijven!-. Die keuze vond ik heel lastig. En het verlies van die vriendin was natuurlijk ook een enorme klap. Gelukkig was iedereen bij het revalidatiecentrum zo onwijs lief voor mij. 'S nachts had er altijd iemand nachtdienst dus als ik niet kon slapen - wat nogal vaak voorkomt..- kon ik er altijd even uit voor een kopje thee en een kletspraatje. Super fijn!

Helaas zijn ze er wel achter gekomen dat ik qua conditie aan mijn plafond zit, dus in dat opzichte heb ik er niet zo heel veel aan gehad. Maar ik ben mij wel veel bewuster geworden van mijn belastbaarheid. Al vind ik dat soms nog best wel lastig, hihi. De andere jongeren in het revalidatiecentrum waren echte toppers en lieten mij realiseren dat je moet roeien met de riemen die je hebt. Want soms is het gewoon niet anders. Toen ik ontslagen was uit het revalidatiecentrum heb ik nog een aantal maanden 2 dagen in de week vrijwilligerswerk gedaan bij de school die erbij zit, wat mij ook onwijs veel heeft gebracht. Al met al zijn de 3 maanden revalidatie wel goed geweest. En ondanks dat ik er eerst maar 6 weken zou zitten en daarna verder zou gaan met de vavo (havo) wat dus niet is gebeurd, ben ik blij dat ik de uitdaging ben aangegaan!

Ben jij bekend met revalidatie?

Liefs,
Denise

                                     Volg jij ons al op Instagram , Bloglovin' & Facebook ?

8 opmerkingen:

  1. Wat heftig zeg. Zo zie je maar dat je leven soms helemaal anders kan lopen dan hoe je het voor ogen had. Fijn dat je in die periode in het revalidatiecentrum zo veel hebt geleerd, dat is ook goud waard natuurlijk!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Jaa, daar ben ik wel heel blij mee! Was het niet voor niks!

      Verwijderen
  2. Echt super heftig maar vind het heel tof da je het op je blog deelt. Ben zelf nog nooit in een revalidatiecentrum gekomen. Je hebt vet veel geleerd lees ik al, zo weet je wanneer lichaam rust nodig heeft en dat je soms even het werk moet laten liggen!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een bijzonder verhaal! Het lijkt me heel heftig over dat soort dingen beslissingen te maken. Ik heb zelf revalidatie gehad voor mijn rugklachten, maar geen opname. Heb wel een opname gehad in een instelling waarbij ik 6 maanden eens in de 2 weken een weekend thuis was, dus dat kan ik me wel enigszins inbeelden. Ook werd ik verplicht om naar vmbo te gaan terwijl ik havo capaciteiten had. Ik vind het dan ook een heel dapper besluit van je om naar MBO te gaan ipv door te gaan met je vavo. Ik ben heel benieuwd naar het artikel daarover!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Heftig Denies! Ik heb zelf nooit revalidatie gehad maar ken wel meerdere mensen dus kan mij er enigszins iets bij voorstellen

    BeantwoordenVerwijderen