zondag 18 januari 2015

365 dagen zonder jou



'Ze is dood hè?'  Het is alweer één jaar geleden dat ik deze woorden zei tegen mijn beste vriendin die voor mij stond. Ze sloeg een arm om mij heen en knikte. Vandaag moet ik het alweer 365 dagen zonder de ' hoi, hoe is het?' appjes en (digi)hugs van een andere goede vriendin doen. Daarom heb ik iets geschreven. Kijk je mee?


Lieve vriendin,

Wat een tranen heb ik gelaten omdat ik je mis en omdat ik het zo erg vond. Voor je ( beste ) vriendinnen, je familie maar vooral voor je ouders en je zusje. Tranen gelaten bij concerten van onze helden. Vooral op de momenten dat ze één van de nummers speelden die op jou uitvaart werden gedraaid. Of al die andere nummers waarbij ik zo aan je moest denken.

Wat heb ik gelachen. Als ik bijvoorbeeld terug dacht aan de grappige dingen die je soms zei, onze skype en msn gesprekken of het moment dat je me dolgelukkig opbelde met de mededeling dat wij onze idolen gingen ontmoeten.

Wat heb ik gebaald. Gebaald dat wij niet vaker skypten, niet meer zo - belachelijk - veel appten als eerder, je niet meer bij optredens, concerten en signeersessie's kan zijn en dat ik niet meer kan lachen om je grappige opmerkingen. Of bij je terecht kan als het nodig is. Jij die me begreep als geen ander.

Wat heb ik me verwonderd. Verwonderd op de momenten waarop het leek alsof je bij ons was. Zoals toen dat ene liedje opeens op de radio kwam toen ik bij je thuis zat met je zusje en beste vriendin.

Maar wat heb ik me bovenal dankbaar gevoeld. Dankbaar dat ik je heb leren kennen,  dankbaar voor de mooie momenten die we samen hebben beleefd en dankbaar voor het feit dat ik jou een vriendin mocht noemen.

Het was lastig om je niet meer te kunnen appen bij leuke en minder leuke dingen. Maar ik denk aan je. Ik denk ontzettend veel aan je zelfs. Vriendschap is niet tot de dood. Vriendschap is langer dan dat. Ook nu het al een jaar geleden is, zal ik nog dagelijks een kaarsje voor je branden en je komen opzoeken ook al kost het me 3 uur op een dag. Je zal voor altijd in mijn hart en hoofd zitten. Dat heb ik beloofd. En beloftes kom ik na. Tot ooit! <3

Dikke knuffel en kus,
Denise

Dit heb ik niet geschreven om medelijden te krijgen. Juist niet. De 18e januari is sinds vorige jaar een bijzondere dag. Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om een vrolijk artikel over een oppervlakkig onderwerp te posten vandaag. Het leven draait niet alleen om make-up en de mooiste kleren. Ik heb dit ook geschreven omdat deze vriendin het waard is. Omdat ze een bijzonder persoon en een geweldig lieve vriendin was. En omdat ik haar nog iedere dag mis. Op een dag als vandaag denk ik nog een beetje extra aan haar. Ze reageerde heel lief en positief op mijn artikelen dus verdiend ze het ook om een 'eigen artikel' te hebben! 
Ik wil met deze post ook zeggen dat je vooral dankbaar moet zijn. Ik had/heb ontzettend veel verdriet om haar overlijden, maar ben bovenal dankbaar voor de mooie momenten.. Don't cry because it's over. Smile because it happened is sinds een tijdje mijn motto.

Veel liefs,
Denise

                                          Volg jij ons al op Instagram & Bloglovin'?

16 opmerkingen:

  1. Wat heb je dit mooi geschreven! Sterkte vandaag Xx

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heftig! heel mooi geschreven. Veel sterkte! Liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Lieve denise wat heb je dit ontzettend mooi geschreven, ik ben trots op je! Sterkte vandaag, we zullen haar nooit vergeten. Uit het oog maar niet uit het hart ♡

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wauw mooi geschreven en heel veel sterkte vandaag <3

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wauw mooi geschreven, ik snap je volkomen dat je niet een over enthousiast artikel zal schrijven.

    BeantwoordenVerwijderen